мәгънә

сущ.

1)

а) значе́ние, содержа́ние, су́щность, суть; смысл

сүзләрнең мәгънәсен аңлап җитмәү — недопонима́ть смысл слов

шигырьнең тирән мәгънәсе — глубо́кое содержа́ние стихотворе́ния

яшәүнең мәгънәсе — смысл жи́зни

б) иде́я, мысль

2) лингв. значе́ние; смысл || смыслово́й

күчерелмә мәгънә — перено́сное значе́ние

сүзнең туры мәгънәсендә — в прямо́м смы́сле сло́ва

сүзнең мәгънә төсмерләре — смысловы́е отте́нки сло́ва

3) разг.

а) по́льза, прок, толк

көтеп утырудан нинди мәгънә? — како́й толк от ожида́ния?

хуҗалыктан ни мәгънә чыгар? — кака́я по́льза от хозя́йства?

б) разг. суть

кыз эшнең мәгънәсен аңлый — де́вушка понима́ет суть рабо́ты

4) в знач. модальн. сл. мәгънәдә, мәгънәсендә в смы́сле, значе́нии чего-л., (в каком-л. смысле, в качестве чего-л.)

сүзләрне кире мәгънәдә аңлау — понима́ть слова́ в обра́тном смы́сле

"сөйлә" дигән мәгънәдә күз кыстым аңа — ему́ подмигну́л в смы́сле "говори́"

••

барча мәгънәдә дә — во всех смы́слах, во всех отноше́ниях

мәгънә бирү — толкова́ть, истолкова́ть

мәгънә чыкмый — не выхо́дит толк

мәгънә юк — не име́ет смы́сла, нет смы́сла

...-дән ни мәгънә? — како́й толк от... (от рассуждений, стараний и т. д.)